Verbinding Maken Met Ons Ware Zijn
Je vraagt je misschien af: Hoe kan ik verbinding maken met mijn ware zelf als ik geconfronteerd word met pijn en angst? Wij geloven dat het omarmen van onze angsten en ongemakken ons dichter bij ons ware zelf kan brengen. Want wie ben je als je niet probeert je ongemakken te vermijden, maar ze te erkennen en er ruimte voor te maken? Je bent authentiek. Je bent moedig. En vooral, je bent jezelf, in al je unieke eigenaardigheden en prachtige facetten.
Ik kan me nog levendig het moment herinneren dat ik in 2008 voor het eerst voet zette op de bodem van de Zuid-Afrikaanse wildernis voor een natuur retraite. Samen met een handvol medereizigers verkenden we de uitgestrekte bushvelden, onze zintuigen scherp afgestemd op het mogelijke gevaar van de beruchte ‘big five’ die daar in alle vrijheid rondliepen.
Onze gids had ons zojuist de basisregels uitgelegd voor een onverwachte ontmoeting met een leeuw, buffel, neushoorn, olifant of luipaard. Op dat moment beseften we echt dat we in hun leefgebied waren, en de oerdrang om te overleven kwam naar boven. Iedereen wilde dicht bij de gids blijven, veilig in zijn schaduw. Zonder dat we er woorden aan gaven, veranderde de volgorde van lopen en uiteindelijk was ik degene die achteraan liep, als de laatste van onze groep.
Die nacht had ik “night watch”. Gewapend met enkel een zaklamp, maakte ik iedere vijf minuten een rondje om het kamp, speurend naar de schittering van dierlijke ogen in de duisternis. Hoewel ik niets zag, bleef steeds weer de vraag in mijn hoofd spoken: had ik wel goed genoeg gekeken?
Tussendoor wanneer ik terugkeerde naar ons kleine kampvuur, begonnen mijn gedachten en emoties te racen. Mijn diepste angsten begonnen te borrelen, waaronder mijn angst om niet goed genoeg te zijn, om afgewezen te worden. Terwijl ik in mijn dagelijkse leven deze gevoelens gewoonlijk onderdrukte of niet opmerkte, kon ik hier, te midden van de wilde natuur, niet meer om ze heen.
Maar iets wonderlijks gebeurde die nacht. Omringd door de majesteit van de natuur, voelde ik een innerlijke verschuiving. In een fractie van een seconde besloot ik mijn angsten te accepteren, te omarmen, in plaats van ervoor te vluchten. Het was alsof een warme stroom energie vanuit de aarde via mijn benen mijn lichaam binnenstroomde.
Ik voelde een diepe verbinding met mijn authentieke zelf en een enorme innerlijke kracht in mij. Ik voelde me een met alles om me heen, een ultieme verbondenheid. Mijn innerlijke angsten waren niet meer zo relevant. Ik ervaarde mijn Ware Zijn
Deze ervaring bij het kampvuur heeft mijn kijk op het leven voorgoed veranderd, een innerlijke verandering die tot op de dag van vandaag nog steeds in mij aanwezig is.
Het is waar, angsten maken ons leven ongemakkelijk. Alleen, ze helpen ons ook te begrijpen wie we werkelijk zijn en wat we werkelijk willen. Dat weet ik sindsdien uit eigen ervaring
Omgaan Met Pijn en Ongemak
Natuurlijk betekent dit niet dat we moeten lijden. Integendeel, het gaat over het leren omgaan met onze ongemakken op een gezonde en heilzame manier. En de natuur kan ons hierin begeleiden. Denk maar eens aan hoe een boom de storm trotseert, buigzaam en veerkrachtig, zijn bladeren laten dansen op het ritme van de wind, in plaats van tegen de storm in te vechten.
Een nuttige oefening hiervoor is het ‘ankeren’ (Russ Harris). Het idee is om jezelf te ‘aarden’ en je aandacht volledig op het huidige moment te richten. Eerst stel je je voor dat je een anker uitgooit, en je voelt hoe je voeten stevig op de grond staan. Vervolgens breng je je aandacht naar je buik, en concentreer je je alleen op je ademhaling. Tenslotte kijk je rustig om je heen, neem je de wereld in je op. Dit proces helpt je om je meer aanwezig en geaard te voelen, waardoor je beter in staat bent om je ongemak en angst te omarmen zonder erdoor overspoeld te worden.
De Kracht van Kwetsbaarheid
In onze retraites zien we de kracht van jouw kwetsbaarheid. Want kwetsbaar zijn, betekent dat je jezelf toestaat om echt te voelen, om te ervaren, en om open te staan voor alles wat het leven je brengt, zowel de uitdagingen als de vreugde. Het betekent dat je moedig genoeg bent om je masker af te zetten en te zeggen: “Dit ben ik, met al mijn perfecte imperfecties.
In 2007 gaf ik leiding aan het hoofd van een groot team consultants en projectmanagers bij een internationaal bedrijf. Ik voelde de druk van de verantwoordelijkheid op mijn schouders toen een medewerker-tevredenheids-onderzoek liet zien dat er ontevredenheid heerste binnen mijn team. De directie gaf mij de opdracht een verbeterplan te presenteren. Iets in mij voelde weerstand – dit was niet de manier waarop ik dingen wilde aanpakken. Zij dulden echter geen tegenspraak.
Toen de dag aanbrak waarop alle leidinggevenden hun presentaties moesten geven aan hun teams, merkte ik dat een directielid bij mijn team in de zaal zat. Ik voelde mijn hart bonzen in mijn borst. Mijn handen waren klam. Het was alsof ik op een kruispunt stond: koos ik voor de veilige route en volgde ik de instructies op, of liet ik mijn ware moed zien, koos ik voor kwetsbaarheid en ging ik het open gesprek aan met mijn team?
Ik koos voor de laatste optie. Terwijl mijn innerlijke stem me vertelde dat dit risicovol was, besloot ik toch om openlijk mijn gevoelens en fouten te delen met mijn team. Dit was het moment van de waarheid. Dit was mijn moment van kwetsbaarheid.
Het resultaat was een prachtige waardevolle interactie tussen mij, mijn team en het directielid. Achteraf kreeg ik veel waardering voor mijn moed en openheid. Maar toen de directie kort daarna aankondigde dat alle verbeterinitiatieven uitgesteld werden vanwege financiële redenen, besloot ik mijn ontslag in te dienen. Ik wist dat ik mijn ware roeping nog moest vinden. Ik wist alleen nog niet hoe deze eruit zou zien. Ik stond op het punt om een nieuwe stap te zetten op mijn kwetsbaarheid te omarmen.
Brene Brown, een vooraanstaande onderzoeker op het gebied van kwetsbaarheid en schaamte, stelt dat kwetsbaarheid de geboorteplaats is van innovatie, creativiteit en verandering. Wanneer we onze kwetsbaarheid omarmen, kunnen we authentieker zijn en diepere verbindingen met anderen creëren. Het is een krachtige manier om je hart te openen en volledig in het leven te staan, ondanks de aanwezigheid van angst en ongemak.
Conclusie
Dus wat betekent dit allemaal? Het betekent dat angst en ongemak niet per se iets zijn om te vermijden of te vrezen. In plaats daarvan kunnen ze worden gezien als waardevolle leermeesters, uitnodigingen om dieper te graven en onze ware zelf te ontdekken. In de context van deze overwegingen kunnen we naar onze retraites kijken als een praktische uitwerking van deze principes.
In plaats van je angst te vermijden, leren we je hoe je kunt vertragen en je natuurlijke ritme kunt terugvinden. We creëren een ruimte waarin je jezelf en de natuur om je heen kunt verbinden, om een diepere connectie met de wereld te maken. Deze connectie helpt je niet alleen om je eigen angst beter te begrijpen, maar geeft je ook de mogelijkheid om te leren van de wijsheid die angst kan bieden.
We moedigen je aan om te verstillen, om dieper in jezelf af te dalen en je innerlijke zelf te ontdekken. We geloven dat het op deze manier omgaan met angst – als een boodschapper, een leraar – de sleutel is tot blijvende verandering en groei. Deze benadering stelt je in staat om jezelf op een dieper niveau te ontdekken en om je eigen groeiproces en nieuwe inzichten te vinden. Uiteindelijk kan het je helpen bij het creëren van een pad naar blijvende verandering, waar je in je dagelijkse leven op voort kunt bouwen.
Bronnen
De principes en technieken die ik hier heb besproken, komen niet alleen uit persoonlijke ervaringen, maar ook uit de werken van Brené Brown (“Durf te leiden”), Russ Harris (“De valstrik van het geluk”) en Thich Nhat Hanh. (“Angst”) en Sheryl Paul (“De verborgen wijsheid van spanning, stress, zorgen en onzekerheid”). Elk van deze bronnen biedt waardevolle inzichten en tools om onze relatie met angst en ongemak te heroverwegen en te transformeren.
In deze reis van zelfontdekking en groei zijn er geen snelle oplossingen. Het vraagt moed, geduld en volharding. Maar zoals Thich Nhat Hanh schrijft: “Geen modder, geen lotus.” Het is door het omarmen van onze angsten en ongemakken – onze ‘modder’ – dat we de mogelijkheid krijgen om te bloeien.
Dus, laten we onze angsten en ongemakken verwelkomen als onze leermeesters. Laten we ze omarmen met moed en nieuwsgierigheid. Laten we door hen heen kijken en de wijsheid ontdekken die ze te bieden hebben. En laten we ons door die wijsheid leiden naar diepere zelfkennis, compassie en groei.
Johan
